İnsan Deyip Geçme

Ağacın en tepesindeki yaprak hiçbir zaman alttaki yaprakları küçümsemez.

Hiçbir çiçek diğer çiçeklerle kendini kıyaslayıp güzelleşmez veya çirkinleşmez.

Kuşların birbirilerini aşağıladıkları hiç görülmemiştir.

Hiçbir deniz diğer denizle gücünü karşılaştırmaz.

Hiçbir balığın aklında başka bir balığa olan kini barınmaz.

Ve hiçbir kar tanesi bir diğerine, tıpkı kendisi gibi olması gerektiğini,

Kendisine benzemeyenin yanlış olduğunu söylemez.

Doğa tanrısallığın ifadesi olarak dünyada tüm çeşitliliği ile dengede yaşar.

Biz insanlarsa,

Yargılarız, aşağılarız, büyükleniriz, ayırırız, kıskanırız, sahipleniriz, bölüşemeyiz, öç alırız,

Kendimizi doğrulamak için tek tip yaşam ve tek tip insan isteriz.

Tanrı’nın adıyla bölücülük yaparız.

Dinleri savunur, kitaplarla kanıt sunarız.

Enteresan olan şudur ki;

Dünyadaki en huzursuz canlı insanken

Yine de ışığı dünyaya ve evrene çeken,

Kendi aslına yolculuk yaparak tüm dengeleri değiştiren yine insandır.

Aslıhan Özen