Çocuk burnundan sümükler akarak, ağlayarak, vitrindeki bebeği işaret ediyordu.
Annesi ise ona bunu alamayacaklarını anlatmaya çalışıyordu.
Çocuk daha çok ağlamaya başladı.
Annesi çocuğa baktı. Sinirlenmedi, bir daha anlattı.
Çocuk ağlamayı kesti ama küskündü.
Yürüyüp gittiler.
İşte aynı öyleyim. Çocuk da benim, anne de benim, ama laf anlamıyorum. Çok garip
Aslıhan Özen
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder